دنیای سیاست امروز، دنیایی که کمترین انطباق با ارزشهای انسانی در آن یافت میشود، دنیایی که روابط بین اهالی اش معنایی غیر از معانی ارتباطات متعارف بین انسانهاست! جایی که کسب قدرت بیشتر، نیرومندترین و تعیین کننده ترین گفتمان است و جایی که حرف زور حرف حساب است و جان انسانها همجون سکه های سیاه در بین انگشتان زورمداران رد وبدل می شوند!! در دنیای سیاست دوستی تنها یک پروتکل است که با عناوین قدرت گره خورده و در بهترین حالت تابعی است از منافع ملی! دوستی آدمها در این دنیا به هیچ وجه دوستی دو شخصیت حقیقی نیست و بسته به شرایط سیاسی کشورهای متبوع میتواند بوجود آید و یا خاتمه یابد! اما انور سادات یک استثناء بود! او با به ثمر رساندن پروسه صلح در کمپ دیوید نشان داد که برخلاف سلف خویش (جمال عبدالناصر) قصد ندارد با شعار های تو خالی عامه پسند برای خود محبوبیت زرد دست و پا کند اوتابت کرد که سیاستمداری دلسوز برای مملکت خود است و زمانیکه مصالح ملی کشورش ایجاب کرد او بدون در نظر گرفتن عواقب قابل پیش بینی راه صلح را در پیش گرفت و عملا از جاه طلبی جمال عبدالناصر در رهبری جهان عرب چشم پوشی کرد و عملا جهان عرب آن زمان را از خود رویگردان کرد! خصوصیات برجسته این ابر مرد مصری به اینجا ختم نشد! پذیرایی او از شاه فقید ایران، زمانی که او شاهی شکسته خورده و رانده شده بود و زمانی که حتی قدرتمند ترین متحد سابق شاه راضی شده بود او را به انقلابیون خشمگین تسلیم کند! آن هم تنها به اعتبار دوستی پیشین! رویدادی بود که در تاریخ اگر بی نظیر نباشد، کم نظیر است! انور سادات مردی باهوش بود و او از عواقب این پذیرش که قرار گرفتن در مقابل حکومت انقلابی ایران بود آگاه بود ولی خصوصیت برجسته شخصیت او باعث شد که علیرغم همه خطرات به دوست قدیمی خود که حالا ناتوان و آواره بود پناه دهد و از او پذیرایی شاهانه به عمل آورد! این اتفاقی است که متعلق به زمان معاصر نیست! و او انور سادات مردی بود که به زمان و مکان خود تعلق نداشت، او مردی بود با خصوصیات اخلاقی از گذشته های دور! و سیاست مداری آینده نگر ودلسوز شاید متعلق آینده های دور... او یک استثناء بود.....۱۳۹۲ تیر ۲۵, سه‌شنبه
انورسادات: یک استثناء در دنیای سیاست امروز!
دنیای سیاست امروز، دنیایی که کمترین انطباق با ارزشهای انسانی در آن یافت میشود، دنیایی که روابط بین اهالی اش معنایی غیر از معانی ارتباطات متعارف بین انسانهاست! جایی که کسب قدرت بیشتر، نیرومندترین و تعیین کننده ترین گفتمان است و جایی که حرف زور حرف حساب است و جان انسانها همجون سکه های سیاه در بین انگشتان زورمداران رد وبدل می شوند!! در دنیای سیاست دوستی تنها یک پروتکل است که با عناوین قدرت گره خورده و در بهترین حالت تابعی است از منافع ملی! دوستی آدمها در این دنیا به هیچ وجه دوستی دو شخصیت حقیقی نیست و بسته به شرایط سیاسی کشورهای متبوع میتواند بوجود آید و یا خاتمه یابد! اما انور سادات یک استثناء بود! او با به ثمر رساندن پروسه صلح در کمپ دیوید نشان داد که برخلاف سلف خویش (جمال عبدالناصر) قصد ندارد با شعار های تو خالی عامه پسند برای خود محبوبیت زرد دست و پا کند اوتابت کرد که سیاستمداری دلسوز برای مملکت خود است و زمانیکه مصالح ملی کشورش ایجاب کرد او بدون در نظر گرفتن عواقب قابل پیش بینی راه صلح را در پیش گرفت و عملا از جاه طلبی جمال عبدالناصر در رهبری جهان عرب چشم پوشی کرد و عملا جهان عرب آن زمان را از خود رویگردان کرد! خصوصیات برجسته این ابر مرد مصری به اینجا ختم نشد! پذیرایی او از شاه فقید ایران، زمانی که او شاهی شکسته خورده و رانده شده بود و زمانی که حتی قدرتمند ترین متحد سابق شاه راضی شده بود او را به انقلابیون خشمگین تسلیم کند! آن هم تنها به اعتبار دوستی پیشین! رویدادی بود که در تاریخ اگر بی نظیر نباشد، کم نظیر است! انور سادات مردی باهوش بود و او از عواقب این پذیرش که قرار گرفتن در مقابل حکومت انقلابی ایران بود آگاه بود ولی خصوصیت برجسته شخصیت او باعث شد که علیرغم همه خطرات به دوست قدیمی خود که حالا ناتوان و آواره بود پناه دهد و از او پذیرایی شاهانه به عمل آورد! این اتفاقی است که متعلق به زمان معاصر نیست! و او انور سادات مردی بود که به زمان و مکان خود تعلق نداشت، او مردی بود با خصوصیات اخلاقی از گذشته های دور! و سیاست مداری آینده نگر ودلسوز شاید متعلق آینده های دور... او یک استثناء بود.....
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
دقیقا... با شما موافقم، انور سادات واقعا مرد بود.
پاسخحذف