این قطعنامه ها مشمول مرور زمان نمی شوند حتی اگر رژیم ایران تغییر کند، قطعنامه ها به قوت خود باقی خواهند ماند و تنها راه رفع آنها، در دستور کار قرار گرفتن مجدد آنها در شورای امنیت و رای آوردن القاء بخشنامه است و این اتفاق بسیار دور از ذهن بنظر میرسد، و تحقق آن حتی در صورت تغییر رژیم ایران نیاز به فعالیت قوی دیپلماتیک و صرف وقت و هزینه بسیار دارد.
با هر کدام از این قطعنامه ها رابطه ایران با دنیای خارج بسیار محدود و تحت کنترل می شود و امکان پیشرفت ایران در تمام عرصه های علمی و صنعتی مخصوصا در بخش نفت و گاز و پتروشیمی را با اختلال جدی روبرو میشود و هزینه های جبران ناپذیری را به مردم نه فقط در این زمان بلکه در آینده و بر نسل های بعدی تحمیل خواهد کرد. در واقع اثرات اصلی این تحریمها در سالهای آینده که صنایع زیربنایی ایران فرسوده تر میشوند نمود بارزتری پیدا خواهد کرد.
اثر ویرانگر این قطعنامه ها بر روند پیشرفت و اقتصاد ایران بطور قطع از عواقب جنگ 8 ساله ایران و عراق بسیار وخیمتر خواهد بود.
اسم این تحریمها را هرچه که بگذاریم تنها کسانی که هدف قرار میگیرند مردم ایران هستند، این رژیم ابزار قدرت طلبی خود را با دور زدن محدودیت ها و صرف هزینه های هنگفت از جیب ملت ایران همانگونه که تا حالا فراهم کرده از این پس هم فراهم خواهد کرد، محدودیت های ناشی از قطعنامه صنایع ایران را در بخش زیر ساختی و بخش نفت وگاز و پتروشیمی هدف گرفته، که منجر به متوقف شدن نوسازی صنایع زیر ساختی ایران می شود و در آینده نچندان دور با فرسودگی صنایع زیرساختی مردم دچار فلاکتی غیر قابل وصف خواهند شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر