یک سال قبل از رهایی؟
دو سال قبل از رهایی؟
.
.
یا سال رهایی ایران؟
مقدمه رسیدن به اهداف، ثابت قدمی در راه رسیدن به آن است، برای تحقق رویاها باید رویایی در ذهن داشت و شوری در دل.
یک سال پیش در همین روزها، آتشی در دلها شعله ور بود، برق امید را در چشم تک تک جوانها میشد دید!
دریغ از سرد شدن آن دلهای آتشین،
دریغ از بازگشت به روزمرگی و مرگ تدریجی!
اگر قرار است بعد ازده یا بیست یا سی سال دیگر زندگی ذلت بار بمیرم، خوشا اگر امروز با سری بلند بر کف خیابان بیفتم ویا در پیچاپیچ سلولهای تاریک آرام بگیرم.
ایکاش جانم برود ولی امید به فردایم نرود
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر